Bedevi çölünün masalcı fanisi
Uydurmasaydı bile mavallarını
Sen İstanbul’u yine de alacaktın!
Kubilay mı Müslümandı Teoman mı?
Atilla mı inandı kuru ayın ödlek Tanrısına?
Hangisi yok edemedi mermerden yapma şehirleri?
Hangisinin kudreti fethedilmez Alamut’a yetmedi?
Senin şanın ve haysiyetin
Arapoğlunun efsanelerinden değil
Göğ Tanrının adamı sarhoş eden maviliğinde
O maviliğin altındaki bozkırda gizli.
Seni Türk yapan ağzındaki dilin;
Coğrafyan, kısrağın, çadırın ve okun.
Ebedi uçmağın maviliğine Altayların zirvesinden dokun.
Hangi ulustan tazesin, hangi halktan az yaşın?
Tanrı dağı kadar Türksen Hira’ya sığmaz başın.
Sen ki 40 ulusu zincire vurmuş Rumu
40 bin orduyu tamaga uçurmuş Çin’i, Acem’i ve Arapoğlunu
Tarihi dolduran bu dört büyük yurdu
Mahv-u perişan eden Türksün.
Arabın Tanrısı kendi karanlık çölüne ışık yaksın
Sen Muhammed’den önce vardın
Mehdi’den sonra da var olacaksın!
Eğer ki seni Ruma malik eden çöl palavraları idi
Daha bu masallara aldanmadan önce
Çin’e, Acem’e ve Arab’a malik eden kimdi?
Eğer ki bunlar hep elinden gitti…
Kalgançı çağ mı geldi yoksa tarih mi bitti?
Konuş ey sırtlan, başla anlatmaya hıyanetini.
Kaç yüzyıl oldu, öz yurdundan gideli?
Öz Tanrını terk edeli?
Saguna ihanet edeli?
Seni sen eden dildeki addan,
Gönüldeki yaddan, damardan ve kandan,
İnsandan Türkü yaradan!
Terk ettiğin öz baban değil miydi söyle!
Söyle bir zamanlar kaç “onbin yıl” tapmıştın,
Göklerin en ulu ve tek Türk tanrısına?
Seni Türk yapana…
Hiç mi yadına düşmez? Hiç mi arlanmazsın?
Bin yılcık taptın diye adam mı oldu Arabın hülyası?
Oğuz atan seni uçmağdan izler.
Utanır duydukça küfrünü,
Akla boyun eğişini sabırla bekler.
Dön gel baharda yeşeren bozkırına.
Hanlarına, kamlarına, şamanlarına…
Söyle Cengiz’e ve Mete’ye yüz çevireli kaç asır geçti?
Hiç mi utanmazsın?
Takıldın o Saltuk denen döneğin peşine
Bilmez misin, Arabın masalı bitmez.
Bilmez misin Arabın anlattığı cennet;
Senin has yurdundur
Senin öz ilindir.
Senin özündür.
Arabın anlattığı cennet Türkistan bahçeleridir.
Anadolu bağlarıdır. Karadeniz dağları, Rumeli ormanlarıdır.
Arabın anlattığı huri,
Sedeflerinde saklı inciler gibi
Senin kadınındır.
Arabın anlattığı mahşer
Senin vatanındır.
Bilmez misin bağdat toprağının kızıllığı
Hülagü kılıcından damlayan halife kanından
Çöle gömülü Kureyşi kuru kafaların öz suyundan
Moğolun ve Kıpçağın ve Tatarın ve Oğuzun
Dünyaya vahşetten başka
Zulüm ve kölelik dışında ne getirdiği bilinmez Arapoğluna
Tükürdüğü kara balgamından gelir!
Onlar ki Türktüler, Türk gibi kafirdiler.
Anırıp Arapoğluna satılanlara,
Toplanıp yoluna baş yatıranlara aman dedirtmediler.
Bin yıllık esaretin intikamını
Sanki önceden görmüş gibi
Bedevinin ciğerinden Arapoğlunun rüyasından
O bin yıl henüz başlamışken.
Hançerle söküp çıkardılar.
Sen Hülagü oğlusun
Bulan Han torunusun
Türksün, Türk gibi kafirsin.
Dilek ağacına çaput bağlar,
Kurgan kazar, at eti yersin.
Buldun mu çöl masalının
Berbat suratlı halifesini
Şah damarını dişler kanını emersin.
Kır zincirini ey mankurt
Bir ayağın Avrupa’da bir ayağın Mançurya’da
Kimden neden dilenirsin hudut?
Asenanın başına dolanan kara peçeyi
O uzun örgülü saçını Avşar kızının
Hapseden zindanı bir ucundan tut
Baykal denizi gibi Sibiryanın tam gözünden yırt!
Asya’dan aşağı salınıp gelen yayvan ayaklarınla
Çiğne Arabın köhne kitabesini
Dindir artık Türk yurdunun damında
Onca yıldır durmaksızın
Ötüp duran saksağanın sesini.
(06/09/2016 Tarihinde ekşisözlük’te “Türk Gibi Kafir” başlığında yayımlanmıştır)
